Niet destructieve afgekorte test (, NDT) die wordt gebruikt om de fysieke en mechanische eigenschappen van een gelaste verbinding te evalueren zonder het materiaal te beschadigen. De gemeenschappelijkste niet destructieve tests zijn visuele inspectie, doordringende vloeistoffen, magnetische deeltjes, radiografisch (RX) en ultrasoon onderzoek (UT).
In dit artikel, herzien wij de gemeenschappelijkste niet destructieve testende die technieken worden gebruikt om gelaste verbindingen te onderzoeken (voorbeeld: gelaste pijpen, montage of drukapparatuur). De niet destructieve tests beschadigen niet het materiaal die tests zijn; de vernietigende tests, in plaats daarvan, kunnen het product beschadigen.
De visuele inspectie is de eenvoudigste en goedkoopste niet destructieve test, en alle lassen moeten aan deze basismethode onderworpen zijn, gebruikend of het blote oog of een vergrootglas om onvolmaaktheden te bevestigen.
Alle oppervlakten visueel te onderzoeken moeten grondig worden schoongemaakt. Deze methode wordt gebruikt om oppervlakteonvolmaaktheden slechts te ontdekken.
Als deze worden gevonden, zijn de extra tests aangewend om de omvang van het gebrek te ontdekken.
Zelfs als een las door meer-nauwkeurige methodes van inspectie moet worden onderzocht, zou het aan basisvisuals, wegens hun lage kosten moeten worden onderworpen.
Ook, als de onvolmaaktheden visueel worden ontdekt, kan een extra onderzoek rond dit gebied van belang worden geïntensifieerd.
De vloeibare doordringende (of penetratie) niet destructieve test (LPE) wordt gebruikt op beschouwde als metalen om, zoals austenitic- chromiumroestvrij staal niet-magnetisch.
Deze techniek vereist het oppervlakteaanbrengen van een doordringende vloeistof die een kleurstof bevatten. De vloeistof wordt gegeven tijd om in om het even welke oppervlaktegebreken te sijpelen, en de bovenmatige vloeistof wordt verwijderd. De oppervlakte wordt toegestaan om te drogen, en de las wordt onderzocht. De gebreken worden vermeld door de aanwezigheid van kleurstof, die aan het blote oog zichtbaar is.
Vloeibare penetrants zijn een goedkope test om barsten te ontdekken of abnormale poreusheid op de oppervlakte van het materiaal.
Het magnetische deeltjesonderzoek (MPE) is niet destructief dat wordt gebruikt om oppervlaktebarsten op ferromagnetische materialen, zoals koolstofstaal te ontdekken.
Sommige lage legeringen zijn magnetisch, echter, austenitic-chromiumroestvrij staal is zeer zwak magnetisch en daarom uitgesloten van dit type van onderzoek; dit wordt onderworpen aan kleurstof doordringend onderzoek, dat later behandeld is. De MPE-methode is zeer nuttig om fijne barsten te ontdekken die aan het blote oog onzichtbaar zijn.
Om het onderzoek uit te voeren, is de las onder analyse eerst sterk gemagnetiseerd met een elektromagneet, dan worden de fijne deeltjes van een magnetisch materiaal, zoals ijzer of magnetisch ijzeroxide, toegepast op de oppervlakte. Het magnetische poeder wordt aangetrokken naar de randen die van om het even welke oppervlaktebarsten, hen maken aan het blote oog zichtbaar.
De ultrasone golven (van UT) met een frequentie van kHz 500-5000 worden overgebracht als smalle straal naar een doel. Bij het bereiken van een metaaloppervlakte met een gebrek, worden de golven en weerspiegeld gekeerd naar een geschikte ontvanger terug. De tijd die voor de terugkeer van de echo wordt vereist is een maatregel van de lengte van de weg die door de golven wordt behandeld.
Indien correct gebruikt, kan de ultrasone methode de nauwkeurigheid van radiografie naderen. Het voordeel van het ultrasone testen is dat het materiaal draagbaar is; daarom is UT nuttig wanneer de las in een onhandige plaats is of op plaats moet worden onderzocht.
Het radiografische onderzoek (van rechts) is de nuttigste niet-destructieve test, aangezien het subsurface gebreken onzichtbaar aan het blote oog ontdekt.
Deze methode wendde oorspronkelijk Röntgenstralen aan, maar vandaag die kunnen de pijpverbindingen worden onderzocht gebruikend gammastralen door draagbare radioactieve isotopen worden geproduceerd. Alle bronnen van straling zijn potentieel gevaarlijk, en moeten de blootstelling te sterk verspreide periodes worden vermeden. De personeelsbescherming is vaak een eis ten aanzien van technici die de radiografie uitvoeren.
Een film wordt geplaatst op één kant van de las, en aan de andere kant, wordt de las onderworpen aan Röntgenstralen in de richting van de film. Aangezien de Röntgenstralen door de las overgaan, worden om het even welke onvolmaaktheden op de oppervlakte en door de las ontdekt door een donkere schaduw op de blootgestelde film.
Geen onvolmaaktheid verschijnt duidelijk met eenvormige schaduw. De analyse van radiografische films vereist aanzienlijke ervaring, en de tekorten die kunnen worden ontdekt omvatten barsten (oppervlakte en subsurface) en subsurface holten die door oxydefilm worden veroorzaakt; gebrek aan fusie; opgesloten slakken, stroom, of buitenlands materiaal; en gaszakken (poreusheid).
Elke röntgenfoto moet met het aantal van de las worden geregistreerd om de nauwkeurige plaats van de las te identificeren, en de namen van de röntgenoloog en de inspecteur moeten ook worden vermeld. De röntgenfoto's zijn open aan interpretatie, en die het is essentieel dat het personeel voor deze activiteit wordt gebruikt geschikt gekwalificeerd is.
Contactpersoon: Ms. Florence Tang
Fax: 86-731-89853933
